در فضای آموزشی کشور ما که از مهد و پیش دبستانی شروع می شود ، معلمنی و مسئولین در تلاش هستند تا نسل آینده را آموزش و تربیت کنند، اما اتفاق هایی می افتد که گاه باعث شادی یا ناراحتی کودکان یا دانش آموزان می شود.
در تحقیقات انجام شده مشخص گردید. که در سن 2 سالگی ، دختر بیشتر از پسرها صحبت می کنند اما پسرها بیشتر از دخترها جلب توجه می کنند. در سال های اولیه تحصیل به پسرها بیشتر اجازه صحبت داده می شود تا دخترها. در مدارس ابتدایی معلمان از موها و … دخترها بیشتر تعریف و تمجید می کنند در صورتی که به پسرها آموزش داده می شود چگونه مسئله گشائی کنند. پسرها بیشتر به دنبال پرسش هایی هستند که موجب تفکر و اندیشیدن می شود و معلمین اعتقاد دارند پسرها توانایی تفکر انتزاعی بالاتری دارند. از مجموع تحقیقات انجام شده معین گردیده که والدین و معلمین ناآگاهانه پیام های مختلفی برای پسرها و دخترها ارسال می کنند. معلمین بدون نیت و ناآگاهانه، پیام ثابتی برای پسرها می فرستند به این معنی که آنها حرف های مهمتری برای گفتن به دخترها دارند؟
پیام های متفاوت والدین و معلمین
متاسفانه این مسئله تنها محدود به مدرسه نیست بلکه در خانواده هم ظاهر می شود هم پدرها و هم مادرها ، پسره ا را برای فعالیت های هیجان انگیز، نترس بودن و …. تشویق می کنند، آنها به پسرها آزادی عمل بیشتری می دهند. اما دختره را به داشتن احساسات لطیف و شکننده ، وابستگی ، کوتاه آمدن و گذشت تشویق می کنند. در جرو بحث بین کودکان این احتمال وجود دارد تا پسرها ، خواهر و برادر خویش را کتک زده یا اسباب بازی های را از دست آنها بگیرند، اما والدین به دخترها تاکید می کنند که آنها نباید چنین کارهایی را انجام دهند،والدین به دخترها اجازه می دهند تا درباره احساساتشان صحبت کنند اما به پسرها بیشتر پیام می فرستند که احساساتت را کنترل کن و چندان لازم نیست درباره آنها صحبت کنی. از اجتناب برای فرستادن پیام های مختلف برای پسرها و دخترها و گرفتار کردن آنها در رفتارها و گفتارهای کلیشه ای پیشنهاداتی می شود که عبارتند از:
اینکه کدام والد هستید پدر یا مادر مهم نیست ، از پسرتان مانند دخترتان حمایت و مراقبت کنید.
منبع : والدین و معلمین
درباره این سایت